vɪə ʃpææt ɪʃʃ əs?
ɪɪx bɪ nʊx ə xliinə pfʏsəx ksɪɪ, kʃmogə so høøx vɪə ʏʏsərə ʃtʊbətɪʃʃ ʊnd əxlæɪ ə luusər, ɪx mʊəs əs sægə. mə hætt mɪ mʏəsə gæʊmə, ɑs ɪ nʏd tɪkk øppɪs poosgət hɑ. drʊm hæt mɪ t mʊəttər mɪtt ʊff t rʊəsstɪlɪ knʊʊ, vænn sɪ dobə væʃʃ uufkhæŋŋkt hætt.
emɑɑlə sɪmmər æʊ beedɪ det obə ksɪɪ. sɪɪ hæt kværxxət ʊnd ɪɪx hɑ mɪtt də xløblɪ kfættərlət. es ɪʃʃ gægəd də mɪtɑɑg kɑŋŋə, ʊnd t mʊəttər hætt s tʊŋŋkt, əs væær rɑɑtɪ tsiit tsʊm xoxxə. “bʊəb,” rʏəft sɪ hɪndər də hæmmpər ʊnd fɑtsəneetlɪ fʏrə, “gɑŋŋ mər æʊ gʊ lʊəgə, və ʃpææt ɑs əs ɪʃʃ.” ɪx hɑ ksæɪt, ɪx kxænnɪ ts tsiit nʊx nʏʏd, ʊnd dɑs ɪʃʃ æʊ vɑɑr gsɪɪ. “du mʊəʃ mər nʊ sægə, ve viit obə ɑs dr xlii tsæɪgər ɪʃʃ, dæ xʊm i dæ ʃʊ drʊʊs,” hætts fʊ dr tsæɪnə hæær tʏʏnt.
nænʊ — ɪx bɪ ɪ ts ʊndərhuus ɑbəghøsələt ʊnd ʊsə ʊff ts brʏkklɪ. dett hætt mə dr xɪlxətʊrə ksɪɪ. beed tsæɪgər hænd ɪ dr sʊnnə klyyxtət ve dɑs løøtɪg gold. dr xlii ɪʃʃ ʃʊ gɑd viit obə gsɪɪ, ɑbər ve høøx, dɑs hɑn ɪ ebə nʏd gvʏsst ʊnd dorʊm ɑʊ nʏd xænnə ʏbərʊfə rʏəfə. vɑɑs mɑxxə? ɪx holə ɪ dr xʊxxɪ tsvæɪ mæssər, dɑs grooss fʏr ə brɑɑtə ʊnd dɑs xlii tsʊm t hærdøppfəl pʃniidə ʊnd lekkə s bɪ dr huustʏʏr ʊff t selə, əsoo, ɑs əs ʊʊsksɪɪ hætt ve t tsæɪgər ɑm tʊrə. dæ læʊffi uff t rʊəsstɪlɪ ʊnd sægə: “duu, mʊəttər, ɪx hɑ ʊffəm brʏkklɪ əs tsiit kmɑxxət, dæ xɑʃʃ gɑd sælbər xʊʊ gʊ lʊəgə, və ʃpææt ɑs əs ɪʃʃ.”